پنجره باز است به پهنای نگاهت
که دمی آیی و سرمست بگویی
که فلونی تو کجایی؟
ای دریغا که دگر نیستی که خاموش بمانی
که در آن کنج بریزم به برت عشق فزونی
به اشتراک بگذارید
عضویت در خبرنامه
بخشهای سایت من:
- داستان کوتاه (3)
- دیالوگ (10)
- شخصیتپردازی (3)
- شعر (5)
- من و نوشتن (16)
- نوشتههای من (6)
2 پاسخ
قلم زیبایی در نوشتن دارید. از خوندن لذت بردم.
سپاس سحر عزیز.